Yük

YÜK

Bugün durgunum biraz. Sabahtan beri pek hareket olmadı. Güneşin ilk ışıklarıyla içim ısınırken etraftan bir iki gemi geçiyordu o kadar. Ağır ağır ilerliyorlardı. Yük gemileri. Varılacak yere varacak, bir sonraki uzun yolculuğa hazırlanacaklar. Aceleye mahal yok. Bir şekilde seviyorum onları. Beni yormadan ağır ağır ilerliyorlar, saygılı. Biraz da tedirgin ediyorlar. Bana batmıyorlarsa memnunum. Batarlarsa büyük işler açıyorlar başıma. İçim dışıma çıkıyor onlar yüzünden. Yine de buradalar işte. Bir türlü gitmeyen misafirlerim.

Bugün biraz durgunum, ama ne yalan söyleyeyim tutuk gemilerden değil. 

Yıkık

Yıkık

Dün gecenin tütün kokan karanlığı üzerimde. Sahipsiz bir hava yağmur yok bulut yok gri ruhsuz dar yığın. Yürümek her zamankinden zor. Kıyıda köşede bira şişeleri, büzüşmüş kutular, kimlere yazılıp yırtılmış kağıtlar, üçüncü sınıf falcıların bir umut el ilanları, çöpler… Ne çöpçüyüz insanoğlu! Her nevi sıvı salya kusmuk arasından caddeye sızıyorum. Kendimi taşıyacak halim yok. İstiklal ittir beni, istersen kaybet. Ha gayret bir ayak öne öbür ayak peşine. Geceden kalmış anılara basıyorum. Bana mı sordular yaşarken. Bir tanesi bile neden diye sormadı bana. Umrunuz yok. Yaşanmışlık eziyorsam bugün, demek benim de umurumda değil. Olmak ya da olmamak. Umurumda değil. İçime derin nefesler alıp, size zerresini salmayasım.

Evet efendim kendime dönük yaşıyorum! İçime atıyorum.

Hoh!

HOH!

Yola çıktığımda saat sabahın dördüydü. Sırt çantamı alıp iki kat aşağı indim ve çağırdığım taksinin kapının önüne gelmesini beklemeye koyuldum. Düşündüm: Aslında ben “giden” insan değil, gidenlere el sallayanımdır. Belki de bu yüzden yolculuklarım hep şakacıktan gelir bana. Pardon, dönüşlü gidişlerim.

Sabah bile olamamış bir ayazda epey bekledim. Taksi gelmiyor. Herhalde uyuyakalmıştır taksici. Taksici Bey. Amca. Abi. Abla keşke. Sahi, geldiğinde ona nasıl hitap edeceğim? Yaygın söylemler benim çizgimi yansıtmıyordu, ben mesafeli bir taksi binicisiydim. Dolayısıyla "Şoför Bey"de karar kıldım. Kararımdan gurur duyarak ellerimi birleştirip avuç içlerime hohladım. Bahar geldi sanarak eldiven almayanda kabahat. Bende değil. Ben eldiveni sadece unutmuş olanım hakim bey. Gelmeyen baharı yargılayınız.

Öyle Bir Geçer (2020)

Zaman geçsin diye beklerken yaşıyorum. Beklerken zaman geçmek bilmiyor. Zamanı biraz ittirmek gerekiyor. Haydi ilerle. Biraz daha… Başaracaksın. Gün geçmiyor ki yeni gün doğmasın. Zaman geçtikçe insan bu dünyada daha da çok kalabileceğini anlıyor – ve tersini. Haksızlıkların, kıyımların, umutsuzluğun devam edeceğini. Güzel günler görebileceğimizi de çocuklar, insan bunu da anlıyor zaman geçtikçe. Ne derdi annem: Bir davan olsun, dava insanı hayata bağlar. Mücadele derdi, hayat bir mücadele.

Davam yok, ama mücadele ediyorum.

Topraklan(ama)ma

- Yabancı mısınız?

diye sordu. Sorunun büyüklüğü altında kaldım. Sanıyorum olduğum yerde aşağı çekilmeye başladım. Oturduğum sandalyeyle, elimde hesabı ödemek için tuttuğum kredi kartıyla, yüzümde kalan bakışla. Bir metre 83 santim kadar derine inmiş olmalıyım ki, yerin dibine girişim bitti. Toprağın içindeyim. 

Nefessizim. Toprağın bir öğesi gibiyim. Basınç hissediyorum. Birazdan toprağın beni sindireceğini hissediyorum. Ne güzel olur. Ölmeden, bütünleşik bir yapı olacağız. Toprak ve ben. 

Naber toprak? Lakayıt sorduğuma bakma, saygım sonsuz biliyorsun. Ayağa kalkıp bir saygı gösterisi yapardım ama durum malum. 

Oo Hamamcı! Sen de mi buradasın dostum ya! Seni banyomda görünce korkmuştum ama şimdi aynı suyun balığıyız. Su - balık öyle yüksek giriş olsun diye. Yoksa sen siyah bir böceksin, ben sarı bir insan. Belki de banyomdaki böcek değilsin. Her siyah böceğe hamam böceği demem normalde. Toprak altında bir haller oldu bana.  Bütün siyah böcekler birbirinin aynı olur mu hiç! Keşke şimdi Kafka da olsa beni bir güzel dışlasanız:(

"O Anların Birinde" - 4

Yine gördüm işte! Görmez olaydım. Al işte, kısaldıkça kısaldı cümlelerim. Oh canıma! Nasıl anlatacağım şimdi ben, anlatamadıkça yaşlananlardanım. Deme be, küstürdüm mü kelimeleri? Ah zaten bir o kalmıştı be güzelim...

"O Anların Birinde" - 3

Ben neden senli beni oldum bi başıma?
Saygım sonsuz, ondandır.